İz

Nasir tutmuş ellerini gezdirirken eşyaların arasında parmaklari onu, toz tutmuş fotoğraf albümüne götürdü. Kendisine bakan o kıza göz kırptı mütebessim. Uzun zamandır görmediği bir tanıdığı görmüş gibiydi. Aldı onu tozunu sildi iyice akladı, pakladı vitrinin en güzel yerine en güzel çerçeveye yerleştirdi telaşla. Vitrin camindan kendi aksini gördü bir an yillar cok değiştirmişti onu yüzündeki çizgiler, kırışıklıklar âdeta bas bas bağırıyordu bunu. .Bir fotoğrafa baktı bir kendine . Değişmeyen tek şey ise gözlerindeki hüzündü.. Bakışlarına işleyen o hüznü de alıp eşyaların yanına döndü.